Rozwój fotowoltaiki

W latach 1992-2018 miał miejsce światowy wzrost w dziedzinie fotowoltaiki. W tym czasie fotowoltaika ewoluowała z niszowego rynku zastosowań na małą skalę do głównego źródła energii elektrycznej. Kiedy systemy fotowoltaiczne zostały po raz pierwszy uznane za obiecującą technologię energii odnawialnej, programy dotacji, takie jak taryfy gwarantowane, zostały wdrożone przez wiele rządów w celu zapewnienia bodźców ekonomicznych dla inwestycji. Przez kilka lat wzrost ten był napędzany głównie przez Japonię i pionierskie kraje europejskie. W konsekwencji koszt energii słonecznej znacznie się obniżył dzięki efektom krzywej doświadczenia, takim jak postęp technologiczny i korzyści skali. 

Kilka krajowych programów odegrało kluczową rolę w zwiększeniu wykorzystania PV, takich jak Energiewende w Niemczech, projekt Million Solar Roofs w Stanach Zjednoczonych oraz chiński pięcioletni plan produkcji energii z 2011 roku. Od tego czasu fotowoltaika nabrała rozpędu na skalę światową, coraz bardziej konkurując z konwencjonalnymi źródłami energii. Na początku XXI wieku pojawił się rynek elektrowni zawodowych, które uzupełniają rozwiązania dachowe i inne zastosowania rozproszone. Do 2015 r. około 30 krajów osiągnęło parytet sieciowy.

Od lat 50-tych XX wieku, kiedy to wyprodukowano pierwsze ogniwa słoneczne na skalę komercyjną, państwa prześcigały się w produkcji energii elektrycznej z ogniw fotowoltaicznych. Najpierw były to Stany Zjednoczone, potem Japonia, następnie Niemcy, a obecnie Chiny.

 Do końca 2018 roku skumulowana globalna moc PV osiągnęła około 512 gigawatów (GW), z czego około 180 GW (35%) stanowiły elektrownie użytku publicznego. W 2019 energia słoneczna zaspokajała około 3% globalnego zapotrzebowania na energię elektryczną. Moc osiągnięta dzięki fotowoltaice wyniosła wtedy od 7% do 8% do rocznego zużycia krajowego we Włoszech, Grecji, Niemczech i Chile. Największą popularnością cieszyła się jednak w Hondurasie (14%). Udział fotowoltaiki w produkcji energii elektrycznej w Australii to około 11%, podczas gdy w Wielkiej Brytanii i Hiszpanii blisko 4%. Chiny i Indie przekroczyły średnią światową wynoszącą 2,55%, natomiast w kolejności malejącej Stany Zjednoczone, Korea Południowa, Francja i RPA znalazły się poniżej niej.